Dat is de vraag waar gemeenten nu hun hoofd over breken. Feitelijk gaat het daarbij om de volgende vraag: “Vanaf welke omvang van (de belastingen die) de mantelzorg (met zich meebrengt) is het opportuun om een urgentieverklaring te verlenen? Of juridisch geformuleerd: Wanneer kan van de ontvanger of verlener van mantelzorg redelijkerwijs niet meer verwacht worden dat hij of zij, gelet op de omvang van de mantelzorg, in zijn huidige woning blijft wonen?
